Fuga. Opowiadanie

Zdarzało się, że na poziomie świadomości karciła się za przypisywanie sensu dziwnym rozbłyskom i uporczywe szukanie dla nich źródła, kontekstu. Tak nie można – mówiła, przecież to jakaś nadinterpretacja, intelektualny gwałt.

Kochała biegać. Czuła, że odłącza umysł od reszty ciała, a dając mięśniom zadanie do wykonania pozwala myślom płynąć tak jak same tego chciały, w zgodzie z intuicją, wbrew oczywistościom, kodom, emocjom.

Dlatego biegała i regularnie czyściła pamięć. Uwalniała umysł z toksyn i niejasnych znaczeń. Oczywiście, zdawała sobie sprawę, że to jedynie jakaś niewielka cząstka rozumnego poznania, ale lubiła to robić. Zresztą bieganie i tak sprawiało jej przyjemność, dawało jej mocno w kość i może dlatego właśnie tak bardzo je kochała.

Z maską na twarzy, ze słuchawkami w uszach szczelnie otulona kołdrą biegła w rytmie ciężkiego metalu, z poczuciem, że wpada w trans na energetycznym speedzie.

Autor: Hanna Kordalska-Rosiek, dziennikarka, scenarzystka